De laatste volledige dag

Vandaag is het onze laatste volledige dag in Florida. Die begonnen we weer relaxt bij het zwembad.

Lekker spelletjes gedaan met Olaf, en later ook Caro, in het zwembad. Olaf heeft allemaal duikpijlen en kleine poppetjes (smurfen en Toy Story) bij zich. Deze gooiden we in het zwembad en dan mocht je ze alleen met je voeten oppakken. Wie de meeste kon pakken had gewonnen. Leuk tijdverdrijf én goede gymnastiek voor je voeten!

Dit hebben we tot een uur of 1 volgehouden. Daarna zijn we gaan douchen en omkleden. Op de vraag waar we de laatste avond wilden eten zei iedereen "The Cheesecake Factory". De dichtstbijzijnde zit in Naples, dat is een klein uurtje rijden.

En als we dan toch die kant uitgaan, dan willen we graag ook nog eens bij de pier kijken. Vandaar dat we niet al te laat weg wilden gaan.

Via de US-41 reden we zuidwaarts. Eerste stop was bij Michaels, een héle grote hobbywinkel. Ik wilde graag kijken voor taartspullen. Helaas vond ik het tegenvallen, en niet superveel spullen en duur. Niets gekocht dus. Ook geen Halloween spullen gekocht. Was ook best prijzig en ik heb geen idee hoe het mee naar huis te krijgen! Ik had graag kussenhoezen gekocht maar die hadden ze niet, alleen complete kussens.

Vervolgens doorgereden naar de Starbucks. Ik bedacht me namelijk dat ik deze vakantie nog geen Frappuccino op heb! 3 Frappuccino's gehaald, Olaf een vanilla bean, Maurice een vanilla bean met koffie en ik een caramel Frappuccino. Deze in de auto opgedronken, ik heb echt zitten genieten!

Hoe dichter we bij Naples kwamen, hoe donkerder de lucht werd. Hmmm, gaat de pier wel lukken? Om nu in een mega onweersbui op de pier te staan leek ons niet zo fijn!

Eenmaal aangekomen bij Naples barstte de bui los. Wel zagen we dat het verderop alweer lichter werd, dus we besloten het er maar op te wagen.

Bij het strand aangekomen was het zo goed als droog. De auto geparkeerd en betaald voor een uur en naar de pier gelopen. We zagen op zee een flinke bui hangen en ik zag in de verte een bliksemflits. Op hetzelfde moment ging er een alarm af. We schrokken ons dood en stopten meteen onze vingers in onze oren want het geluid was zoooo enorm hard!! We stonden er namelijk naast. Dit alarm betekent dat er onweer in de buurt is en dat men het water uit moet komen. Na een eeuwigheid (nou ja, voor ons gevoel dan, in werkelijkheid duurde het maar 15 seconden) stopte het alarm. Lichtelijk van slag liepen we de pier op.

Meteen zagen we 2 vinnen uit het water omhoog komen. Heel dicht bij de kust zwommen 2 dolfijnen. Wat een gaaf gezicht! De dolfijnen (moeder en kind vertelde één van de vissers ons later) bleven rondjes zwemmen rondom de pier.

Na een paar minuten begon het weer te regenen. We zijn aan het einde van de pier onder een afdak gaan staan en hebben zo een tijd staan kijken naar de dolfijnen, pelikanen en de vissers. Voor we het doorhadden was het uur al bijna voorbij en moesten we tóch de regen in om naar de auto te gaan. Gelukkig was het bijna droog.

Het was kwart over 5, nog te vroeg om te eten. Maar The Cheesecake Factory zit bij een Mall, Coastland Center, dus daar zijn we eerst naar binnen gegaan. Terwijl we in het winkelcentrum liepen viel opeens mijn tasje op de grond, het stiksel was losgeraakt en daardoor was de schouderband los. Shit, niet handig morgen met de terugreis. Eerst bij een schoenwinkel gevraagd of ze een plek wisten waar het tasje gemaakt kon worden, maar de verkoper had geen idee.

Dan maar een nieuwe tas kopen. We waren vlakbij de Macy's dus daar te tassenafdeling opgezocht. Natuurlijk zag ik daar alleen maar hele dure merken, zoals Michael Cors en Coach. 350 dollar voor een nieuwe handtas vond ik toch wel iéts te duur. De verkoopster wees mij op het uitverkooprek. Daar lagen allerlei soorten tassen, sommige met wel 80% korting!
Uiteindelijk heb ik voor 35 dollar deze tas gekocht:

Inmiddels hadden we allemaal best honger gekregen dus op naar The Cheesecake Factory. We konden met 5 minuten al aan tafel. Het eten was weer héérlijk, dit blijft echt één van onze favorieten! Ik had Chicken Riesling en Maurice had pasta Campagna. Dit keer géén cheesecake toe genomen, ook niet mee naar huis. 1300 calorieën per taartpunt, dat moet je niet te vaak doen.

Tijdens het eten kreeg ik, en vele mensen met mij in het restaurant, een Amber Alert binnen op de telefoon (je hoort dan overal die doordringende alarmtoon, zoals bij NL Alert, gaan). Er was een 10-jarig jongetje vermist, laatst gezien in een grijze auto met een onbekende man. Getver, naar bericht. Olaf is ook 10, ik moet er echt niet aan denken dat dat ons overkomt! Bij thuiskomst meteen even gegoogled, het jongetje is gelukkig weer gevonden, blij om te lezen!

Bij het verlaten van het restaurant zagen we dat het weer opgeklaard was. We besloten terug te gaan naar de pier om de zonsondergang te gaan bekijken. We waren echter niet de enigen met dit idee! We moesten dus even zoeken naar een parkeerplek, maar we hadden redelijk snel een plek gevonden.
En toen het strand op, we waren precies op tijd. Er zat laag aan de horizon een grote wolk die de sunset iets verpestte, maar uiteindelijk vonden wij het schitterend!

Gauw de auto weer in en op naar de Walmart voor de laatste boodschappen om mee naar Nederland te nemen (ranchdressing, m&m's, koekjes, snoep en nog wat andere dingen die opééns in de kar lagen.

En toen gauw naar huis. Inchecken voor de vlucht van morgen en koffers inpakken. Het grootste gedeelte is inmiddels ingepakt. Nog even het blog afmaken en dan zo naar bed, de laatste nacht in Florida, snik!