Op weg naar het vliegveld

Onze vlucht staat pas voor 19.55 uur vanavond gepland, we hebben dus nog wat tijd te doden in Florida.

Gisterenavond hadden we het grootste deel al ingepakt. Vanochtend nog de laatste spullen in de koffers gedaan, al het afval weggegooid en de was nog even opgevouwen (handdoeken). En de schildpadden nog even gevoerd.

Om 10.00 uur stond Ingo van property management voor de deur voor de laatste check. Hij vond dat we het netjes achter hadden gelaten en zei dat we weinig stroom hadden gebruikt. Ik heb hem de sleutelhanger met Delfsblauwe klompjes gegeven, hij vond het erg leuk om te krijgen.

Hij gaf ons het advies om via de US-17 naar Orlando te rijden ipv de I-75. Volgens hem is er dan veel meer te zien en duurt het ongeveer even lang.

Ingo ging weg, wij hebben alles in de auto gezet en nog een laatste ronde door het huis gemaakt. Wat een heerlijk huis was dit, echt een aanrader!

Nadat we de auto weer wat te drinken hebben gegeven ($ 2,28 voor een gallon) zijn we naar Punta Gorda gereden.

Ik had op Facebook gezien dat een Nederlands stel daar een zaak was begonnen waar ze zelfgemaakt ijs, gebak, maar ook patatje oorlog en zelfgemaakte bitterballen verkopen. De winkel heet 'Zoet'. Het leek ons wel leuk om daar een kijkje te nemen.

Op de weg er naartoe reed er voor ons een zwarte Chevrolet Suburban met Texas nummerplaat. Ik had deze auto al eerder gezien deze week, bij The Bubble Room en bij Bowman's Beach op Sanibel. Dat zei ik dus en Maurice ging er meteen een spannend verhaal bij maken, dat we gevolgd werden door de FBI. Hij ging proberen ze af te schudden, we hebben er zo'n lol om gehad!

Bij het binnenlopen van Zoet hoorden ze aan Olaf dat we Nederlands waren en we werden meteen in het Nederlands aangesproken. Ze gaf aan het leuk te vinden dat we ze gevonden hadden.

Maurice en Olaf hadden énorm zin in een patat pinda. Zij zijn allebei verslaafd aan pindasaus en hadden al bijna afkickverschijnselen na 2 weken zonder! Dus we hebben geluncht met een patat pinda en zelfgemaakte bitterballen.

Na deze smakelijke onderbreking vervolgden we onze weg weer via de US-17. We kwamen door kleine dorpjes en langs héél veel sinaasappelbomen.

In de buurt van Orlando besloten we een Panera Bread op te zoeken. In de Here we Go-app de dichtstbijzijnde gezocht. Deze zat in Winter Haven. Echter, op het opgegeven adres zat een woonwijkje!

Dus op naar het volgende adres, in Lakeland. Hier vonden we de Panera Bread gelukkig wel en heb ik voor de laatste keer deze vakantie kunnen genieten van een uiensoepje.

Na deze onderbreking zijn we weer op zoek gegaan naar de US-17. We werden door woonwijken van Lakeland geleid. Wat een schitterende huizen hebben we daar gezien! Het was lastig om vanuit een rijdende auto foto's te maken van al deze paleisjes, maar ik heb er toch eentje kunnen maken:

Het laatste stukje naar het vliegveld zijn we de tolweg weer opgegaan. Bij het vliegveld de borden volgen naar 'Rental Car Return' en vervolgens naar National. We konden de auto parkeren, spullen uitladen, iemand checkte de meterstand en we konden gaan.

Op weg naar de terminal het kaartje van Visitor Toll Pass in een soort brievenbus gedaan, wij vonden de Visitor Toll Pass erg handig, ik hoop dat de proef omgezet wordt naar iets permanents.

Kofferafgifte ging erg snel en ook security viel mee qua wachttijd. Wel moesten de schoenen hier uit, wat heb ik daar toch een hekel aan! De lucht die er hangt van al die zweetvoeten!

En nu zitten we te wachten op het vliegveld. Tot nu toe staat er dat de vlucht op tijd vertrekt.

Caro en ik gaan nu even een rondje lopen op het vliegveld. De rest van onze reis volgt in het volgende blog.